Indice
Quarta coniugazione
Forma attiva
Paradigma del verbo audire: audio, is, audivi, auditum, audire “udire”
INDICATIVO
| Presente
 audio (io odo) audis audit audimus auditis audiunt  | 
Perfetto
 audivi (io udii) audivisti audivit audivimus audivistis audiverunt  | 
| Imperfetto
 audiebam (io udivo) audiebas audiebat audiebamus audiebatis audiebant  | 
Piuccheperfetto
 audiveram (io avevo udito) audiveras audiverat audiveramus audiveratis audiverant  | 
| Futuro semplice
 audiam (io udirò) audies audiet audiemus audietis audient  | 
Futuro anteriore
 audivero (io avrò udito) audiveris audiverit audiverimus audiveritis audiverint  | 
CONGIUNTIVO
| Presente
 audiam (che io oda) audias audiat audiamus audiatis audiant  | 
Perfetto
 audiverim (che io abbia udito) audiveris audiverit audiverimus audiveritis audiverint  | 
| Imperfetto
 audirem (che io udissi) audires audiret audiremus audiretis audirent  | 
Piuccheperfetto
 audivissem (che io avessi udito) audivisses audivisset audivissemus audivissetis audivissent  | 
IMPERATIVO
| Presente
 2° p. sing. audi (odi) 2° p. plur. audite (udite)  | 
Futuro
 2° p. sing. audito (udirai) 3° p. sing. audito (udirà) 2° p. plur. auditote (udirete) 3° p. plur. audiunto (udiranno)  | 
INFINITO
| Presente
 audire (udire)  | 
| Perfetto
 audivisse (avere udito)  | 
| Futuro
 auditurum, audituram, auditurum esse (stare per udire) audituros, audituras, auditura esse  | 
PARTICIPIO
| Presente
 audiens, audientis (colui che ode)  | 
| Futuro
 auditurus, auditura, auditurum (colui che udirà)  | 
GERUNDIO
| Genitivo | audiendi | di udire | 
| Dativo | audiendo | a udire | 
| Accusativo | (ad) audiendum | per udire | 
| Ablativo | audiendo | con l’udire | 
SUPINO
| auditum (a/per udire) | 
Forma passiva
INDICATIVO
| Presente
 audior (io sono udito) audiris auditur audimur audimini audiuntur  | 
Perfetto
 auditus, -a , -um sum (io sono stato/fui udito) auditus, -a , -um es auditus, -a , -um est auditi, -ae, -a sumus auditi, -ae, -a estis auditi, -ae, -a sunt  | 
|
| Imperfetto
 audiebar (io ero udito) audiebaris audiebatur audiebamur audiebamini audiebantur  | 
Piuccheperfetto
 auditus, -a , -um eram (io ero stato udito) auditus, -a , -um eras auditus, -a , -um erat auditi, -ae, -a eramus auditi, -ae, -a eratis auditi, -ae, -a erant  | 
|
| Futuro semplice
 audiar (io sarò udito) audieris audietur audiemur audiemini audientur  | 
Futuro anteriore
 auditus, -a , -um ero (io sarò stato udito) auditus, -a , -um eris auditus, -a , -um erit auditi, -ae, -a erimus auditi, -ae, -a eritis auditi, -ae, -a erunt  | 
|
CONGIUNTIVO
| Presente
 audiar (che io sia udito) audiaris audiatur audiamur audiamini audiantur  | 
Perfetto
 auditus, -a , -um sim (io sia stato udito) auditus, -a , -um sis auditus, -a , -um sit auditi, -ae, -a simus auditi, -ae, -a sitis auditi, -ae, -a sint  | 
| Imperfetto
 audirer (che io fossi udito) audireris audiretur audiremur audiremini audirentur  | 
Piuccheperfetto
 auditus, -a, -um essem (io fossi stato udito) auditus, -a, -um esses auditus, -a, -um esset auditi, -ae, -a essemus auditi, -ae, -a essetis auditi, -ae, -a essent  | 
INFINITO
| Presente
 audiri (essere udito)  | 
| Perfetto
 auditum, -am, -um esse (essere stato udito) auditos, -as, -a esse  | 
| Futuro
 auditum iri (stare per essere udito) 
  | 
PARTICIPIO
| Perfetto
 auditus, -a, -um (udito, colui che è stato udito)  | 
GERUNDIVO
| audiendus, -a, -um (da udire) | 
SUPINO
| auditu (a udirsi) | 
